Silent Hill 2
- ჟანრი: Survival horror/Psychological horror
- დეველოპერი: TeamSilent
- გამომცემელი: Konami
- გამოსვლის თარიღი: 2002 ოქტომბერი
- თამაშის ოფიციალური საიტი: silenthill2.de/auswahl.html
- მინიმალური სისტემური მოთხოვნილებები: CPU 600 MHz, 128 MB, 32 Mb Video
- რეკომენდირებული სისტემური მოთხოვნილებები: CPU 1.4 GHz, 256 Mb, 64 Mb Video
- ბურუსით მოცული წარსული
პატარა ქალაქ საილენთ ჰილის ისტორია დაიწყო 1999 წელს. სწორედ მაშინ, მოძველებულმა PlayStation-მა იხილა ერთ-ერთი საუკეთესო თამაში. ეს თამაში საოცრად პოპულარული გახდა მოთამაშეებს შორის, შემდგომ კი ჟანრის კლასიკად იქცა და შევიდა SONY-ს თამაშების პლატინის სერიაში. მეორე ნაწილმა კი სულაც დაიდგა საკულტო შარავანდედი.
სინამდვილეში პირველი Silent Hill არც ისეთი ბანალური და ჩვეულებრივი იყო, როგორც თავიდან პრესამ გვაცნობა. უჩვეულო სიუჟეტი, უნიკალური ატმოსფერო და სამყარო, მოქმედების განვითარების მრავალი ვარიანტი...ეს ყველაფერი აიძულებდა მოთამაშეებს შეყვარებოდათ თამაში - თუმცა პირველ წუთებში ეს ყველაფერი დამალული იყო Resident Evil-ის კლასიკური gameplay-თი და ტრივიალური თავასტეხებით.
Silent Hill 2-ს კი სრულიად განსხვავებულად შეხვდნენ. ყურადღების დონით, ბიუჯეტით და პიარით ის მხოლოდ ისევ Konami-ს პროდუქტს, გაუპარსავი Solid Snake-ის, ახალ თავგადასავლებს თუ ჩამოუვრდებოდა. კომპანიის ტოკიოს განყოფილების თამაშის შემქმნელების გუნდს გამოუყვეს ცალკე ქვეგანყოფილება TeamSilent და ყველაფრით უზრუნველყვეს, რაზე ოცნებაც საერთოდ შეიძლებოდა..ორი წლის განმავლობაში 50 ადამიანი მუშაობდა ამ პროექტზე. 2001 წლის სექტემბერში თამაში უკვე იაპონიისა და აშშ-ს დახლებზე ეწყო - და მაშინვე იქცა ახალთახალი PlayStation 2-ის ერთ-ერთ ყველაზე ხმაურიან პროექტად. თუ პირველ Silent Hill-ს საკულტო თამაშად გაუბედავად მოიხსენიებდნენ, მეორეს ამ სტატუსს უკვე ვერავინ ეცილებოდა. კონსოლის ბედნიერი მფლობელები მეგობრებს უყვებოდნენ და აშინებდნენ,თუ როგორ ათენებდნენ ღამეებს, როგორ უკანკალებდათ ხელები და ა.შ. Konami -იმ სწრაფად გააცნობიერა წარმატების მასშტაბი და ევროპაში გამოუშვა თამაშის "სპეციალური რედაქცია" - ფანტასტიურად გაფორმებული ყუთითა და დამატებითი DVD დისკით, სადაც ნაჩვენები იყო, თუ როგორ იქმნებოდა თამაში, ასევე შესაგროვებელი სტიკერებით. აგრეთვე, ყველაზე ერთგული ფანებისთვის გამოუშვეს ქურთუკები, მაიკები და სხვა სუვენირები.
Silent Hill 2-ის პერსონაჟებს მაღალი დეტალიზაციის გარდა ფლობენ
არაჩვეულებრივ მიმიკას და აქვთ თითქმის რეალური თმები.
Silent Hill 2 გაცდა ერთი პლათფორმის საზღვრებს და 2002 წელს გამოვიდა მეორე კონსოლისთვის Xbox. მასში იყო დამატებითი სცენარი "Restless Dreams", რომელიც შემდეგ გამოვიდა PC-სთვის და PlayStation2-სთვის.
-სხვა ისტორია
თუ მკითხავთ, ორიგინალურია თუ არა Silent Hill 2, დაუფიქრებლად და მოკლედ გიპასუხებთ - დიახ, ნამდვილად. მაგრამ მაშინვე დავამატებ: გააჩნია როგორ ორიგინალურობაზეა საუბარი. თუ თამაშის პროცესის "მექანიკას" გულისხმობთ, მაშინ -კი ზემოთთქმული თამაშის პირველი ნაწილის შესახებ, ხოლო თუ დანარჩენს... აქ უკვე უფრო შესაფერისი სიტყვაა "უნიკალური". დიახ, გარესამყაროსთან ურთიერთობის პროცესი, მართვა და ამგვარი ატრიბუტები შესრულებულია კლასიკურ survival horror-ის ჟანრში და წყლის ორი წვეთივით ჰგავს Resident Evil-ს. მაგრამ სწორედ ამ თამაშის მსგავსი თამაშის მოყვარულები ვერ იპოვიან Silent Hill 2-ში სულის ბალზამს. ყველა ეს მონსტრი, თავსატეხები და ჩაკეტილი კარები - მხოლოდ ფორმაა, რომლებშიც ავტორებმა ჩააქსოვეს უჩვეულო სამყარო, ატმოსფერო და სიუჟეტი. ასევე გამოიყენეს დეკორაციად საკმაოდ ჩახლართული სასიყვარულო ისტორიისთვის...
სამი წლის წინ ჯეიმს სანდერლენდმა დაკარგა ცოლი. ეს ტრაგედია მან მშვიდად ვერ გადაიტანა და მისთვის სიცოცხლის ყველა დღე სულ უფრო მძიმე იყო. ერთხელ, საფოსტო ყუთში მან იპოვა წერილი "Mary"-სგან - ასე ერქვა მის მეუღლეს. გაკრულად დაწერილი რამდენიმე სტრიქონი საკმარისი აღმოჩნდა, რომ ადგილიდან წამომხტარიყო . წერილში ეწერა, რომ საყვარელი მეუღლე ელოდებოდა ქალაქ Silent Hill-ში - მათთვის ნაცნობ განსაკუთრებულ ადგილზე. და აი, ჯეიმსი გაემგზავრა ნისლიან მდუმარე ქალაქში..
Silent Hill 2-ის სიუჟეტი გამჭირვალე და ამავედროს თითქოს ავტორის ჩანაფიქრის აბლაბუდაშია გახვეული. ის სავსეა წინააღმდეგობებით, გამოცანებით და იდუმალებით. ყოველთვის არის პასუხი კითხვაზე "რა?", მაგრამ იშვიათად მიხვდები "რატომ?" თამაშის სამყარო ალოგიკურია, მოვლენები თავიდანვე ირეალური და უცნაური გვეჩვენება, მაგრამ ადრე თუ გვიან, მათ მოეძებნება ახსნა.. აი, ჯაიმსი მიდის ტყეში, ყურს უგდებს უცნაურ ბგერებს, რომლებიც ხეებიდან მოდის, ნისლი კი კისელივით სქელდება... მოთამაშე თავისდაუნებურად ფიქრობს: "რა დაკარგვია აქ, მობრუნდეს უკან!" . და შემდგომ დიალოგში ის ამბობს : "ჩემთვის სულერთია, საშიშია იქ თუ არა - მე იქ მელოდებიან" . საავადმყოფოს სახურავზე გდია დღიური. "რა სისულელეა?! - ფიქრობს მოთამაშე - და იგივე კომენტარს აკეთებს ჯეიმსი. მაგრამ, რაც ყველაზე მთავარია, ჯეიმსი ამ ისტორიის ერთადერთი გმირი არ აის. ყველა მოვლენა მხოლოდ მას არ ეხება. არამედ მოვლენები უბრალოდ მის ირგვლივ ვითარდება. ეს არის რამდენიმე ადამინის ისტორია. თითოელი მათგანი რაღაცას ბოლომდე არ მბობს, ვერ გებულობს, რა ხდება, მაგრამ უკან არ იხევს. ყველა მათგანი ამ ქალაქში რაღაც მნიშვნელოვანმა მიზეზმა მოიყვანა.. Angela ეძებს თავის ოჯახს, მისი მოტივები გაუგებარია, მაგრამ პირველი დიალოგიდანვე მას აწევს წარსულის აჩრდილი, ბავშვობის პრობლემები. Eddie ... ვინ არის ის? რატომაა აქ? და ეს პატარა გოგონა Laura... რატომ გარბის ის სულ? რატომ ამბობს, რომ მას არ უყვარს Mary? და კიდევ ეს იდუმალი Maria... რატომ ჰგავს ასე ძალიან მერის? იქნებ ის სწორედ მერია? ეს კითხვები აწვალებს ჯაიმსს, და ეს კითხვები აწვალებს მოთამაშესაც. ხდება ის, რომ მოთამაშე თითქმის მთლიანად აიგივებს თავს ჯეიმსთან. ეს კი აძლიერებს ატმოსფეროს ზეგავლენას...
-სხვა ისტორია
თუ მკითხავთ, ორიგინალურია თუ არა Silent Hill 2, დაუფიქრებლად და მოკლედ გიპასუხებთ - დიახ, ნამდვილად. მაგრამ მაშინვე დავამატებ: გააჩნია როგორ ორიგინალურობაზეა საუბარი. თუ თამაშის პროცესის "მექანიკას" გულისხმობთ, მაშინ -კი ზემოთთქმული თამაშის პირველი ნაწილის შესახებ, ხოლო თუ დანარჩენს... აქ უკვე უფრო შესაფერისი სიტყვაა "უნიკალური". დიახ, გარესამყაროსთან ურთიერთობის პროცესი, მართვა და ამგვარი ატრიბუტები შესრულებულია კლასიკურ survival horror-ის ჟანრში და წყლის ორი წვეთივით ჰგავს Resident Evil-ს. მაგრამ სწორედ ამ თამაშის მსგავსი თამაშის მოყვარულები ვერ იპოვიან Silent Hill 2-ში სულის ბალზამს. ყველა ეს მონსტრი, თავსატეხები და ჩაკეტილი კარები - მხოლოდ ფორმაა, რომლებშიც ავტორებმა ჩააქსოვეს უჩვეულო სამყარო, ატმოსფერო და სიუჟეტი. ასევე გამოიყენეს დეკორაციად საკმაოდ ჩახლართული სასიყვარულო ისტორიისთვის...
სამი წლის წინ ჯეიმს სანდერლენდმა დაკარგა ცოლი. ეს ტრაგედია მან მშვიდად ვერ გადაიტანა და მისთვის სიცოცხლის ყველა დღე სულ უფრო მძიმე იყო. ერთხელ, საფოსტო ყუთში მან იპოვა წერილი "Mary"-სგან - ასე ერქვა მის მეუღლეს. გაკრულად დაწერილი რამდენიმე სტრიქონი საკმარისი აღმოჩნდა, რომ ადგილიდან წამომხტარიყო . წერილში ეწერა, რომ საყვარელი მეუღლე ელოდებოდა ქალაქ Silent Hill-ში - მათთვის ნაცნობ განსაკუთრებულ ადგილზე. და აი, ჯეიმსი გაემგზავრა ნისლიან მდუმარე ქალაქში..
Silent Hill 2-ის სიუჟეტი გამჭირვალე და ამავედროს თითქოს ავტორის ჩანაფიქრის აბლაბუდაშია გახვეული. ის სავსეა წინააღმდეგობებით, გამოცანებით და იდუმალებით. ყოველთვის არის პასუხი კითხვაზე "რა?", მაგრამ იშვიათად მიხვდები "რატომ?" თამაშის სამყარო ალოგიკურია, მოვლენები თავიდანვე ირეალური და უცნაური გვეჩვენება, მაგრამ ადრე თუ გვიან, მათ მოეძებნება ახსნა.. აი, ჯაიმსი მიდის ტყეში, ყურს უგდებს უცნაურ ბგერებს, რომლებიც ხეებიდან მოდის, ნისლი კი კისელივით სქელდება... მოთამაშე თავისდაუნებურად ფიქრობს: "რა დაკარგვია აქ, მობრუნდეს უკან!" . და შემდგომ დიალოგში ის ამბობს : "ჩემთვის სულერთია, საშიშია იქ თუ არა - მე იქ მელოდებიან" . საავადმყოფოს სახურავზე გდია დღიური. "რა სისულელეა?! - ფიქრობს მოთამაშე - და იგივე კომენტარს აკეთებს ჯეიმსი. მაგრამ, რაც ყველაზე მთავარია, ჯეიმსი ამ ისტორიის ერთადერთი გმირი არ აის. ყველა მოვლენა მხოლოდ მას არ ეხება. არამედ მოვლენები უბრალოდ მის ირგვლივ ვითარდება. ეს არის რამდენიმე ადამინის ისტორია. თითოელი მათგანი რაღაცას ბოლომდე არ მბობს, ვერ გებულობს, რა ხდება, მაგრამ უკან არ იხევს. ყველა მათგანი ამ ქალაქში რაღაც მნიშვნელოვანმა მიზეზმა მოიყვანა.. Angela ეძებს თავის ოჯახს, მისი მოტივები გაუგებარია, მაგრამ პირველი დიალოგიდანვე მას აწევს წარსულის აჩრდილი, ბავშვობის პრობლემები. Eddie ... ვინ არის ის? რატომაა აქ? და ეს პატარა გოგონა Laura... რატომ გარბის ის სულ? რატომ ამბობს, რომ მას არ უყვარს Mary? და კიდევ ეს იდუმალი Maria... რატომ ჰგავს ასე ძალიან მერის? იქნებ ის სწორედ მერია? ეს კითხვები აწვალებს ჯაიმსს, და ეს კითხვები აწვალებს მოთამაშესაც. ხდება ის, რომ მოთამაშე თითქმის მთლიანად აიგივებს თავს ჯეიმსთან. ეს კი აძლიერებს ატმოსფეროს ზეგავლენას...
მონსტრების ორიგინალობა უკვე ბევრმა აღნიშნა, აი კონკრეტული მაგალითი ის
მიათრევს უზარმაზარ ხმალს თავი კი ისეთი... უბრალოდ მშვენიერია
-ჩუმი Horror-ი
საშნელება და კონტრასტი - აი, რაზეა აგებული Silent Hill 2-ის თამაშის ატმოსფერო.
თამაშის ნახევარი მიმდინარეობს სიბნელეში, ნახევარი - ნისლიან ბურუსში. ნისლი... მოთამაშე მთლიანად გახვეულია ნისლში და იძულებულია მუდმივად იფიქროს: "ნეტა რა არის იქით, ქუჩის ბოლოში?". დაძაბულობა, ნერვიული მოლოდინი - აი, რა აშინებს მოთამაშეს. სხვათა შორის აქ ძალიან იშვიათად აშინებენ პირდაპირ. ასე ხედავენ თამაშის შემქმნელები შიშის გრძნობას - აკიხირო იმამურა, პროდუსერი ამბობს: "თუ რაღაც მომენტებით მოთამაშეს ვაგრძნობინებთ, რომ ახლომახლო რაღაცაა და შეიძლება რამე მოხდეს, ეს უფრო ძლიერი შიშის გრძნობას ბადებს, ვიდრე პირდაპირი დაშინება"
ხანდახან შიშის ადგილს იკავებს Horror-ი. საზიზღრი მონსტრები აწყობენ კოშმარულ ორგიებს, მკვლელობის სცენები გვაოგნებენ სისასტიკით.. ასეთი მომენტების შემდეგ გინდება სუფთა ჰაერზე გასვლა. და თანდათნობით ქალაქი Silent Hill ერწყმის ალტერნეტიულ, ფსიქოდელურ სამყაროს. კონტრასტი ძველ და ახალ ქალაქებს შორის იწვევს ძალიან უჩვეულო შეგრძნებებს...
-მდუმარებაც - ხმაა
სწორედ ამას იმეორებს ხშირად ხმის რეჟისორი და კომპოზიტორი იაკირა იამაოკა. მან შექმნა ფანტასტიური SoundTrack-ები, ძალიან მრავალფეროვანი, მოტივები გიტარისთვის, ატმოსფერული ხმაური, ვიოლინო, ფორტეპიანო - ყველაფერს ვერ ჩამოვთვლით. მელოდიები ერთმანეთს ენაცვლება ძალიან ოროგინალური ერთობლიობით. მაგრამ თამაშის უდიდეს ნაწილში გვიწევს ვისიამოვნოთ...სიჩუმით.. - ის გელაპარაკება, გეჩურჩულება, იჭერს თქვენს აზრებს და თქვენს შიშს... ვუსმენთ ნაბიჯების ხმას, კარის ჭრაჭუნს და აშიშინებული რადიოს ხმას, რომელიც გვამცნობს შემდეგი მონსტრის მოახლოებას იქითა სამყაროდან... Silent Hill 2-ში მუსიკა ისმის მხოლოდ გარკვეულ მომენტებში სიტუაციის ატმოსფეროს შესანარჩუნებლად და არასოდეს - ისე, უბრალოდ. მაგრამ ეს არ უშლის ხელს, დატკბეს მისი დამფასებელი.
რამდენიმე სიტყვა გრაფიკის შესახებ. მთლიანობაში პორტირებამ ჩაიარა წარმატებით. მთავარი გმირების მრავალპოლიგონური მოდელები, საუცხოო სკრიპტული სცენები, ნისლი, ჩრდილები "ასეთი რამ მხოლოდ შეიძლება 2002-2003-წლის რამდენიმე თამაშში იყოს" - ამ ყველაფერს არ დაუკარგავს თვისი მომხიბვლელობა და არაჩვეულებრივად გამოიყურება მონიტორის ეკრანზე. მხოლოდ ნისლი ორიგინალში PS2-ზე უფრო ლამაზი იყო. ხოლო ერთადერთი სერიოზული პრეტენზია შეიძლება გვქონდეს ტექსტურებთან. მათი უმეტესობა გადმოიხატეს მაღალი პარამეტრებით, მაგრამ გარკვეული ვარიანტები რატომღაც საერთოდ არ დაამუშავეს. და ხანდახან ეს თვალშისაცემია. საერთოდ კი - უდავოა, რომ ამ ინდუსტრიის მთელი ისტორიის მანძილზე ეს ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული პორტია. ეს ეხება თამაშის მართვასაც- კლავიატურით თამაში ძალიან მოუხერხებულია.
თამაშის ნახევარი მიმდინარეობს სიბნელეში, ნახევარი - ნისლიან ბურუსში. ნისლი... მოთამაშე მთლიანად გახვეულია ნისლში და იძულებულია მუდმივად იფიქროს: "ნეტა რა არის იქით, ქუჩის ბოლოში?". დაძაბულობა, ნერვიული მოლოდინი - აი, რა აშინებს მოთამაშეს. სხვათა შორის აქ ძალიან იშვიათად აშინებენ პირდაპირ. ასე ხედავენ თამაშის შემქმნელები შიშის გრძნობას - აკიხირო იმამურა, პროდუსერი ამბობს: "თუ რაღაც მომენტებით მოთამაშეს ვაგრძნობინებთ, რომ ახლომახლო რაღაცაა და შეიძლება რამე მოხდეს, ეს უფრო ძლიერი შიშის გრძნობას ბადებს, ვიდრე პირდაპირი დაშინება"
ხანდახან შიშის ადგილს იკავებს Horror-ი. საზიზღრი მონსტრები აწყობენ კოშმარულ ორგიებს, მკვლელობის სცენები გვაოგნებენ სისასტიკით.. ასეთი მომენტების შემდეგ გინდება სუფთა ჰაერზე გასვლა. და თანდათნობით ქალაქი Silent Hill ერწყმის ალტერნეტიულ, ფსიქოდელურ სამყაროს. კონტრასტი ძველ და ახალ ქალაქებს შორის იწვევს ძალიან უჩვეულო შეგრძნებებს...
-მდუმარებაც - ხმაა
სწორედ ამას იმეორებს ხშირად ხმის რეჟისორი და კომპოზიტორი იაკირა იამაოკა. მან შექმნა ფანტასტიური SoundTrack-ები, ძალიან მრავალფეროვანი, მოტივები გიტარისთვის, ატმოსფერული ხმაური, ვიოლინო, ფორტეპიანო - ყველაფერს ვერ ჩამოვთვლით. მელოდიები ერთმანეთს ენაცვლება ძალიან ოროგინალური ერთობლიობით. მაგრამ თამაშის უდიდეს ნაწილში გვიწევს ვისიამოვნოთ...სიჩუმით.. - ის გელაპარაკება, გეჩურჩულება, იჭერს თქვენს აზრებს და თქვენს შიშს... ვუსმენთ ნაბიჯების ხმას, კარის ჭრაჭუნს და აშიშინებული რადიოს ხმას, რომელიც გვამცნობს შემდეგი მონსტრის მოახლოებას იქითა სამყაროდან... Silent Hill 2-ში მუსიკა ისმის მხოლოდ გარკვეულ მომენტებში სიტუაციის ატმოსფეროს შესანარჩუნებლად და არასოდეს - ისე, უბრალოდ. მაგრამ ეს არ უშლის ხელს, დატკბეს მისი დამფასებელი.
რამდენიმე სიტყვა გრაფიკის შესახებ. მთლიანობაში პორტირებამ ჩაიარა წარმატებით. მთავარი გმირების მრავალპოლიგონური მოდელები, საუცხოო სკრიპტული სცენები, ნისლი, ჩრდილები "ასეთი რამ მხოლოდ შეიძლება 2002-2003-წლის რამდენიმე თამაშში იყოს" - ამ ყველაფერს არ დაუკარგავს თვისი მომხიბვლელობა და არაჩვეულებრივად გამოიყურება მონიტორის ეკრანზე. მხოლოდ ნისლი ორიგინალში PS2-ზე უფრო ლამაზი იყო. ხოლო ერთადერთი სერიოზული პრეტენზია შეიძლება გვქონდეს ტექსტურებთან. მათი უმეტესობა გადმოიხატეს მაღალი პარამეტრებით, მაგრამ გარკვეული ვარიანტები რატომღაც საერთოდ არ დაამუშავეს. და ხანდახან ეს თვალშისაცემია. საერთოდ კი - უდავოა, რომ ამ ინდუსტრიის მთელი ისტორიის მანძილზე ეს ერთ-ერთი ყველაზე წარმატებული პორტია. ეს ეხება თამაშის მართვასაც- კლავიატურით თამაში ძალიან მოუხერხებულია.
"I'm not your Mary"...
თამაში დამთავრებულია, ტრიალებს დისკი Silent Hill 2 Original Soundtrack, ვათვალიერებთ სარეკლამო რგოლებს, გონებაში კი დააბოტებს საკრამენტული "I'm not your Mary"... მოთამაშეზე ზემოქმედების უმაღლესი ხარისხი..
მაგრამ ჩემი აღფრთოვანებული შთაბეჭდილება არ ნიშნავს, რომ თამაშს არ აქვს ანკლი. მთავარი მისი ნაკლი არის გეიმპლეის დაუბალანსებლობა. ერთ წუთში მისდევ სიუჟეტს, ჭამის მერე კი აღმოჩნდები დიდი ქალაქის შუაგულში ისე, რომ არც იცი რა მიზანი გაქვს. მეორეს მხრივ, სწორედ ამითი იქმნება ატმოსფერო. იგივე ითქმის გამოცანებზეც - ისინი ნაწილობრივ არ შეესაბამება ლოგიკის კანონებს. მაგრამ თამაშის მთელი სამყაროც ხომ ასეთია... მოკლედ, ამ მომენტების მკაცრად გაკრიტიკება არ ღირს. შეიძლება გამოვხატოთ მხოლოდ პირადი დამოკიდებულება.
© Spawn
მაგრამ ჩემი აღფრთოვანებული შთაბეჭდილება არ ნიშნავს, რომ თამაშს არ აქვს ანკლი. მთავარი მისი ნაკლი არის გეიმპლეის დაუბალანსებლობა. ერთ წუთში მისდევ სიუჟეტს, ჭამის მერე კი აღმოჩნდები დიდი ქალაქის შუაგულში ისე, რომ არც იცი რა მიზანი გაქვს. მეორეს მხრივ, სწორედ ამითი იქმნება ატმოსფერო. იგივე ითქმის გამოცანებზეც - ისინი ნაწილობრივ არ შეესაბამება ლოგიკის კანონებს. მაგრამ თამაშის მთელი სამყაროც ხომ ასეთია... მოკლედ, ამ მომენტების მკაცრად გაკრიტიკება არ ღირს. შეიძლება გამოვხატოთ მხოლოდ პირადი დამოკიდებულება.
© Spawn
