The Witcher 2: Enhanced Edition, Review

[Tom Clancy]

► Show Spoiler

After one year from the PC release, the second installment of the critically acclaimed and award winning role-playing game series The Witcher 2 rises its sword upon the console (Xbox360) players.
The PC version of the game has one of the best graphics amongst modern games, both technical and artistic, while the console version has some obvious technical downgrades, that include extended loading times, reduced draw distance, texture pop-ups, flickered shadows. The reason of this is as obvious as the noticeable downgrades – re-writing the whole game for the system which is about 6 six years old and consists with way weaker hardware than modern PCs and doing the minimal negative changes with visuals is still a great job done by the development team. These visual downgrades do not affect the overall quality of the game that offers much more than just a visual experience. Using their new Red Engine, CDProjekt crafted the product that works defensively and pushes the maximum level of graphics on the console of this generation. The game runs fluently and no FPS drops were spotted during my playthrough. The visual defects are very minor ones and The Witcher 2 is one of the best looking games ever released on Xbox360 gaming system.
Controls are nicely redesigned for 360 controller. It takes a little time for accustoming the basic controls. Combat is pretty fun while playing with gamepad, adjusting between walking and running of the character is quite comfortable using the left stick movement and jumping between tabs of journal is easy to conduct. But some actions related to UI felt inexact and uncomfortable to me. Visually, the user interface is nice to look at – beautifully painted artworks make UI gorgeous, but functionally it’s not quite comfortable to use. I can say, it feels like a console game while in action, but not while reading quest summaries, changing/using items in inventory or crafting an item. New camera system fits the console controls precisely – both exploration and fighting scenes.Overall, controls for Xbox360 are done quite well.

The Witcher 2 represents living, breathing world, rich of detail and events. Offering players visually stunning land to explore, its every location is zealously hand-crafted and interconnected to each other, creating one big and vast fantasy world to immerse in. The Witcher 2 is not an open world game. Each ‘act’ consists with one big location and the player can’t go back once he leaves one. World interaction and exploration are minimal and mostly quest-related. But it doesn’t mean that you’ve got no reason for roaming through the forests and valleys – fighting monsters and destroying their nests and lairs, gathering wild plants for useful ingredients for potion making, encountering characters being outside walls of town and taking their quests are no small part of the game. The Witcher 2 features unbelievably living cities full of NPCs, each with their own stuff to do. Every inhabited location has its own life; you can stand and stare at town’s folk living with their own - walking, talking and working. You’ll notice how day time changes into night time, the world gets darker and most people go indoors. Atmosphere changes dramatically; few minutes earlier you were looking at the town full of people, hearing lots of commotion and now you’re only white thing in the town. Night town is as atmospheric as it is at day time. The art style of towns is fascinating. There is Flotsam - a town with full of living soul, built amongst thicket, wild forest with high trees and fresh rivers, built with woods and stones. There is Vergen - an ancient dwarven town, built with stones and carved into rock formations. Unlike Flotsam, Vergen is quite, pacific town with not so much population. Both towns look elegant, realistic, atmospheric and historical, beautifully incorporated with nature.

The world is full of interesting and stunning sights

As written above, outside and indoor locations of The Witcher 2 are crafted with each other finely. The sings of nature can be seen in towns and civilization relics are scattered over the outskirts. This fact makes the world of The Wither 2 very unique, artistic and natural, gives you automatic thoughts about its history and lore, which is no easy thing to achieve. This is one of the best virtual world ever created in video game history.

Story tells us about Geralt of Rivia, a professional monster slayer. Our hero continues his journey right after events of the original title (The Witcher). After saving king Foltest of Temeria, Geralt stays with him as the royal bodyguard. An assassin succeeds killing the king Foltest, and Geralt is blamed for the murder. With the aspiration of clearing his name and capturing the King Slayer, Geralt follows his trail. But things get way too complicated than just following murderer’s footsteps. What lies behind the story of The Witcher 2? – War, politics, revenge, love, friendship, racism, magic, brutality and mystery. All presented in mature theme and in realistic ways.

Story is the main attraction of the game

The Witcher 2 might have a linear world, but its story is superb non-linear. Given an epic story of Geralt of Rivia, player can choose many different ways of developing storyline and finally reached conclusion. Dialogues are full of important choices that affect every step White Wolf makes. These choices are not only determined by the hero’s speech, but also by his actions. I’m not going to spoil anything here and just say that sometimes we’re in a situation where we have to actually act and do things in order to make decisions plot-wise and not just choose one of the several options from a dialogue box. The story is full of dramatic and emotional moments, which make players to make their choices seriously and carefully. Seeing any action and plot fact defied by your choice makes you feel like you really did it, and you’ll feel like this many times during your play. You don’t have to play the first game to understand the story of The Witcher 2. Game does a great job at filling the players with the information about past events of the story. The game story starts and develops greatly, but it seems that ending is not epic enough for the story like this. To be honest, I didn’t feel really rewarded after the final scene. But it did have an emotion and left me thinking that all of this was worth it.
Combat looks and feels dynamic. With several button combinations, Geralt does impressive moves with his swords. You can use your swords, signs and range weapons for fighting. In order to survive, you have to use tactics against your opponents, just standing and pushing attack buttons repeatedly won’t keep you alive. If you plan to play on Hard (or even above) difficulty, you’ll need to create powerful potions for boosting your abilities and gaining new ones, you’ll also need to create oils and apply enhancements on your swords in order to beat the challenge that the game offers. Combining magical signs and swordplay during combat is pretty entertaining. Every sign has its unique ability and power that helps you improvise and enhance your fighting style. Unlike the original title, player cannot drink potions during combat in The Witcher 2 – you have to prepare for battle before it begins.

Some unlucky guards tasting the witcher's sword

You cannot achieve every skill from all types of play-style. The best way for mixing Geralt’s abilities is to find a balance between sword, alchemy and magic schools. This doesn’t foreclose a fact that you can focus on one type of gameplay and max out only one skill line. At the end of every skill line, there is a special skill with very useful power – for example, if you push the swordsmaster line, you will unlock a skill that grants you with group finishing ability. Like in the original game, the witcher has two swords – one for monsters and another for humans. This formula comes from The Witcher history, but also plays a big role in gameplay; steel sword does a weak damage against monsters and silver sword is not a powerful thing against humans compared to steel sword. Can’t say how much combat it is, but you can brawl in the city taverns. Presented like a in-game game, you have to knock your opponents down with time-based button smashing system (you can also relax from quests and make some orens (in-game currency) with rolling some dice and arm wrestling.). Combat style and character build is deeply customizable. The armor system is more advanced than the previous game and our hero can be stylized visually and statistically in much more ways.
Sound of the game stands on its highest level.
Voice acting in The Witcher 2 is done prodigiously great. To be honest, I haven’t been expecting less since I have played the first game, which features awesome voice acting in multiple languages. Every character’s voice mirrors their temper and mature. Protagonist’s voice remains deep, experienced and confident. The accent differs between races and you cannot help but smile while listening to the speech of Trolls.
About sound track – Adam Scorupa did it again. While listening to his pieces written for The Witcher and The Witcher 2, I automatically start thinking that this man is born to do this stuff. The score plays a major role for crafting the feel of fantasy world of CD Projekt’s masterpiece. The music that plays in game makes everything you do and everything you see different and takes them up to another level.

Beautiful track plays while wandering around this ancient city, creating celestial atmosphere

Music tones change according to actions and situations. When exploring the outlands and wild nature, music goes tensed, preparing you for an ambush, sudden attacks and trouble encountering. While in battle, music hits hard, giving the player the sense of fear, brutality and fighting. If Geralt is in safe place (towns mostly), soundtrack plays soft and relaxes you with beautiful and melodious theme. In taverns, you’ll here cheerful sounds. The Witcher 2 has deeply atmospheric, beautiful and simply one of the best music pieces ever written for a video game.

In conclusion, The Witcher 2 is fantastic dark fantasy journey that every gamer must experience. Xbox 360 version of once PC exclusive role-playing game is a great opportunity for console players to immerse in the world filled with emotional story, entertaining and challenging gameplay, memorable characters vitalized with finely done voice acting, outstandingly beautiful soundtrack and amazing visuals. With high level of replayability, The Witcher 2 is worth of every penny, and with the newest, enhanced edition, the game offers even more, including new game/difficulty modes, locations, characters, quests, cut scenes and cinematics.

========================================

პერსონალური კომპიუტერის პლატფორმის რელიზიდან ერთი წლის შემდეგ, კრიტიკულად აღიარებული და მრავალი ჯილდოს მქონე როლური თამაშების სერიის მეორე ნაწილი, The Witcher 2, Xbox 360-ის მოთამაშეებისთვის ახალ გზას ხსნის.
თამაშის PC ვერსიას დღეისათვის ყველა დროის ერთ-ერთი საუკეთესო გრაფიკა აქვს როგორც ტექნიკური, ასევე არტისტული თვალსაზრისით. კონსოლური ვერსია კი, ამ მხრივ რამდენიმე თვალსაჩინო უკუსვლას განიცდის. ეს უკანასკნელი კი შეინიშნება ჩატვირთვის გახანგრძლივებული დროით, შემცირებული ხედვის არეალით, ტექსტურების წამიერად გაქრობა-გაჩენით და მოციმციმე ჩრდილებით, ამის მიზეზი დეფექტების შემჩნევადობაზე ნათელია - თამაშის მისი ვიზუალური ხარისხის მინიმალური დანაკარგით მთლიანად იმ სისტემაზე გადაწერა, რომელიც უკვე თითქმის შვიდი წლისაა და შემადგენლობით თანამედროვე პერსონალურ კომპიუტერებზე გაცილებით სუსტია, უკვე დიდ საქმედ ითვლება დეველოპერების მხრიდან. ეს ვიზუალური ცვლილებები უმნიშვნელოა და თამაშის მთლიან სახეზე ასეთივე ზეგავლენას ახდენს. მათი წარმოებული ძრავის, RedEngine-ის გამოყენებით, CDProjekt-მა შექმნა თამაში, რომელიც მუშაობს გამართულად და აღწევს ამ თაობის კონსოლის ვიზუალის უმაღლეს დონეს. თამაში მიმდინარეობს სტაბილურად, ჩემი თამაშის განმავლობაში არ ყოფილა მომენტი, შემენიშნა FPS-ის წამიერი ვარდნაც კი.
მართვის სისტემა Xbox360-ის კონტროლერისთვის მშვენივრად არის ხელახლა შემუშავებული. მართვის საფუძვლების შესწავლას და მორგებას სულ ცოტა დრო სჭირდება. კომბატი მოხერხებულია, პერსონაჟის სიარულის და სირბილის რეგულირება მარტივად და კომფორტულად ხდება მარცხენა ანალოგის გამოყენებით. თუმცა არის პატარა პრობლემები UI-სთან დაკავშირებით - მასში არსებული მოქმედებები საკმაოდ მოუხერხებლად მომეჩვენა. UI შემთხვევაში, კონტროლერისთვის არასტანდარტული მართვის სისტემაა გაკეთებული. თვითონ UI ლამაზი არტით არის გაფორმებული, მაგრამ ფუნქციის და გამოყენების მხრივ, მაინც და მაინც კარგად ვერ ჯდება კონსოლურ ვერსიაში. შეიძლება ითქვას, უშუალო მოქმედებისას (კომბატი, ექსპლორაცია, პერსონაჟებთან ინტერაქტიულობა) თამაში კონსოლურად იგრძნობა და გამოიყურება, მაგრამ ინტერფეისში აითემების შეცვლა/აღებისას, რუკის მართვისას, ქვესთების შესახებ ინფორმაციების კითხვისას და ნივთების კრაფტინგისას იგრძნობა, რომ თამაში პირველად PC-სთვის შემუშავდა. კამერის ახალი სისტემა კონსოლს ზუსტად ერგება - სამყაროს კვლევისას და ბრძოლის სცენებისას არანაირი დისკომფორტი არ იქმნება. საბოლოო ჯამში, Xbox360-სთვის მართვის სისტემა საკმაოდ კარგად მუშაობს.

The Witcher 2 წარმოადგენს სიცოცხლით აღსავსე სამყაროს, რომელიც სავსეა დეტალიზაციითა და მოვლენებით. მოთამაშისთვის გამოსაკვლევად გადაშლილი, ვიზუალურად მაღალი დონის არეს თითოეული ლოკაცია გულმოდგინედ არის შექმნილი და ერთმანეთთან დაკავშირებული, რითაც იქმნება ერთი დიდი, ვრცელი fantasy (ნახ ვტოვებ) სამყარო. თამაში არ არის გახსნილი სამყაროს ტიპის. თითოეული ‘აქტი’ შედგება ერთი დიდი ლოკაციით, რომლის დატოვების შემდეგაც მოთამაშე მას ვერ დაუბრუნდება. სამყაროსთან ინტერაქცია და მისი გამოკვლევა მინიმალური სახისაა და ძირითადად სიუჟეტურ დავალებებთან არის დაკავშირებული. თუმცა ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ტყეებსა და ველებში თავისუფლად გაჭრის მიზეზი არ გვაქვს - მონსტრებთან შებრძოლება, მათი ბუნაგებისა და ბუდეების განადგურება, ალქიმიისთვის საჭირო ინგრედიენტებისთვის გარეული მცენარეების მოპოვება, ქალაქის კედლებს გარეთ მყოფი პერსონაჟების პოვნა და მათი ქვესთების აღება თამაშის მნიშვნელოვან ნაწილს შეადგენს. The Witcher 2-ში შექმნილია დაუჯერებლად ცოცხალი და პერსონაჟებით სავსე ქალაქები, სადაც ყველა მოსახლეს თავისი საქმე და აქტივობა გააჩნია. თამაშის ყველა დასახლებულ არეალს საკუთარი ცხოვრების სტილი ახასიათებს; მოთამაშეს შეუძლია უბრალოდ დააკვირდეს ქალაქში მცხოვრებ ხალხს - მათ მოძრაობას, საუბარს და მუშაობას. ის შეამჩნევს, თუ როგორ იცვლება დღე ღამით, არე-მარე ბნელდება და ხალხის უმრავლესობა სახლებს უბრუნდება. რადიკალურად იცვლება ატმოსფერო; რამდენიმე წუთის წინ ვუყურებდით ხალხით გადავსებულ ქალაქს, ისმოდა ჩოჩქოლი და ადგილი ჰქონდა ხალხში სწრაფ მიმოსვლას, ახლა კი ქალაქში ერთადერთი თეთრი მთავარი გმირია, რომელსაც მოთამაშე აკონტროლებს. ღამის ქალაქი ისეთივე ატმოსფერულია, როგორც დღის. ქალაქების მხატვრული მხარე გასაოცარია. არის ერთი ქალაქი, Flotsam - სიცოცხლით სავსე, დაბურულ და გაუვალ ტყეში, ქვით და ხით აშენებული. ასევე არის Vergen - უძველესი, დვარფების ქალაქი, კლდეებში, ქვით აშენებული და გამოკვეთილი. Flotsam-ისგან განსხვავებით, ის სამყაროს წყნარი და ჩუმი დასახლებული ადგილია. ორივე მათგანი არქიტექტურული თვალსაზრისით ელეგანტურად, რეალურად, ატმოსფერულად და ისტორიულად გამოიყურება , რომელნიც ლამაზად არიან შერწყმულნი ბუნებასთან.

როგორც ზემოთ აღინიშნა, შიდა და გარე ლოკაციები ერთმანეთთან მშვენივრად არის შერწყმული. ქალაქებში ბუნების ზეგავლენა იგრძნობა და ძველი ნასახლარი, ცივილიზაციის ნაშთები გარე სამყაროშია მიმოფანტული. ეს ფაქტი The Witcher 2-ის სამყაროს ძალიან არტისტულს და ბუნებრივს ხდის, რომლის დანახვის და განცდიდას, ავტომატურად გეწყება ფიქრი და გიჩნდება ინტერესი მისი ისტორიისადმი. ამის მიღწევა კი, შემქმნელისთვის, ადვილი საქმე არ არის. ეს არის ვიდეო თამაშების ისტორიაში ერთ-ერთი საუკეთსო სამყარო.
თამაშის სიუჟეტი გვიამბობს რივიალი გერალტის შესახებ, რომელიც პროფესიონალია მონსტრებთან ბრძოლაში. თამაშში, გმირი მის თავგადასავალს პირველი ვითჩერის მოვლენების დასრულების შემდგომ აგრძელებს. მას შემდეგ, რაც მან მკვლელობისგან იხსნა ტემერიის მეფე Foltest, გერალტი რჩება მასთან, როგორც სამეფო მცველი. თუმცა ამას მეორედ ვეღარ მოახერხებს და მეფე მკვლელის მსხვერპლი ხდება, ამაში დამნაშავედ კი გერალტს მიიჩნევენ. საკუთარი სახელის გასაწმენდად და მეფის მკვლელის დასაჭერად, გერალტი მისდევს მკვლელის კვალს. მაგრამ საქმე ასე მარტივად არ რჩება და დროთა განმავლობაში, ყველაფერი მეტად ჩახლართული ხდება. რას მოიცავს The Witcher 2-ის სიუჟეტი? - ომს, პოლიტიკას, შურისძიებას, სიყვარულს, მეგობრობას, რასიზმს, მაგიას, სისასტიკეს და იდუმალებას. ეს ყველაფერი კი წარმოდგენილია მოწიფული აუდიტორიისთვის (სისხლი, სექსი, შეუფარავი სისასტიკე) და რეალურად.

შეიძლება თამაშს სწორხაზოვანი სამყარო ჰქონდეს, მაგრამ სიუჟეტის მხრივ, ის არანორმალურად არასწორხაზოვანია. მისი გახსნა, განვითარება და დახურვა მთლიანად მოთამაშისა და მის მიერ მიღებულ გადაწყვეტილებზეა დამოკიდებული. დიალოგები სავსეა მნიშვნელოვანი არჩევნებით, რომლებიც განსაზღვრავენ პროტაგონისტის თითოეულ ნაბიჯს (სთორის მხრივ, რა თქმა უნდა). ეს გადაწყვეტილებები მხოლოდ გმირის საუბრით არ მიიღება, დიდი მნიშვნელობა ენიჭება რამდენიმე მოცემულ სიტუაციაში ჩვენს ქმედებებსაც. სიუჟეტი სავსეა დრამატული და ემოციური მომენტებით, რის გამოც მოთამაშე მეტი სერიოზულობით და სიფრთხილით იღებს გადაწყვეტილებებს. როდესაც ნახავთ, რომ რომელიმე მოქმედება თქვენივე არჩევანიდან გამომდინარე მოხდა, გეუფლებად გრძნობა, რომ ეს მართლაც თქვენს გამო ხდება ასე. თამაშის განმავლობაში კი ამას ბევრჯერ იგრძნობთ. თამაშის სიუჟეტის გასაგებად არ არის საჭირო სერიის პირველი ნაწილი გქონდეთ დახურული, გასული მოვლენების შესახებ ინფორმაციას თავად მეორე ნაწილი მოგაწვდით (იმ ინფორმაციას, რომელიც საჭიროა იცოდეთ იმისთვის, რომ გაიგოთ, თუ რატომ იწყება მეორე ნაწილი ისე, როგორც იწყება). სიუჟეტი იწყება და ვითარდება ძალიან კარგად, მაგრამ დავიწუნებ მის დასასრულს - თამაშის დასასრული არ მომეჩვენა ისეთი დონის, როგორიც ბოლო მომენტამდე მისვლისთვის გამოვლილ მოვლენებში განვითარებული სიუჟეტია. თუმცა მოცემულმა ემოცია მაინც დამიტოვა და მისთვის გაკეთებული საქმიანობა ფუჭად არ მიმაჩნევინა.
კომბატი იგრძნობა და გამოიყურება დინამიურად. რამდენიმე კლავიშის კომბინაციით პერსონაჟი თავისი ხმლით შთაბმეჭდავ მოძრაობებს ასრულებს. ბრძოლისთვის, მოთამაშეს შეუძლია გამოიყენოს ხმლები, მაგიური სიმბოლოები (signs) და დისტანციური იარაღები (range weapons - სასროლი დანები და ბომბები). გადასარჩენად მხოლოდ კლავიშების გადაბმით და სწრაფად დაჭერა არ გამოდგება, ბრძოლისთვის მომზადება და ბრძოლაში ტაქტიკის გამოყენება თამაშის კომბატის აუცილებელი პროცედურაა. თუ თამაშს Hard (ან უფრო მაღალ...) სირთულეზე აპირებთ, დაგჭირდებათ ძლიერი ხსნარების (potions) დამზადება, რომლებიც გმირის ფიზიკურ უნარებს აუმჯობესებს ან ჰმატებს, ასევე დაგჭირდებათ ხმლების დასაბუსტად ზეთების მომზადება და გამაძლიერებლების (enchantments) გაკეთება. ეს ყველაფერი იმისთვის, რომ დასძლიოთ ის ჩელენჯი (აქ სიტყვის ქართული ეკვივალენტი?), რომელსაც თამაში გთავაზობთ (საშუალო და მარტივ სირთულეზე თამაშს არ გირჩევთ, თუ ოდნავი გამოცდილება მაინც გაქვთ როლურ ან ზოგადად თამაშებში). მაგიისა და ხმლების კომბინაცია ბრძოლისას საკმაოდ სახალისო და გამრთობია, რომელსაც მრავალფეროვნება შეაქვს ჩვენი გმირის ბრძოლის სტილში. თითოეულ მაგიურ ნიშანს გააჩნია თავისი უნიკალური თვისება და ძალა, რომელიც დაგეხმარებათ მოირგოთ და დახვეწოთ თქვენი თამაშის სტილი. ორიგინალი თამაშისგან განსხვავებით (პირველი ვითჩერი), გმირს არ შეუძლია ბრძოლისას ხსნარების დალევა/გამოყენება - თუ ხსნარების ეფექტით გვსურს ბრძოლა, დაწყებამდე მედიტაცია უნდა გავიაროთ ბრძოლამდე მოვემზადოთ.

განვითარების სისტემაში (leveling system), ყველა სკილს ვერ მივინიჭებთ. გერალტის შესაძლებლობების შერწყმისთვის საუკეთესო გზაა ხმლის, ალქიმიასა და მაგიას შორის ბალანსის დაჭერა და სკილების თანაბრად გადანაწილება. თუმცა ეს არ გამორიცხავს იმ ფაქტს, რომ შეგვიძლია ერთ, რომელიმე კონკრეტული სტილის გეიმფლეი ავიღოთ და ბოლომდე განვავითაროთ. თითოეული სკილის ხაზის (line) ბოლოს მოცემულია განსაკუთრებული შესაძლებლობის და ბრძოლაში ძალიან გამოსადეგარი სკილი - მაგალითად, თუ ხმლით ბრძოლის ტაქტიკას აირჩევთ და ბოლომდე განავითარებთ, გაგეხსნებათ სკილი, რომელიც მოწინააღმდეგეთა ჯგუფის ერთ დროულად დამარცხების შესაძლებლობას მოგცემთ (group finishing). როგორც პირველ ნაწილში, გერალტს ზურგზე აქაც ორი ხმალი აქვს გადაკიდებული - ერთი მონსტრებისთვის, ხოლო მეორე ადამიანებისთვის. ეს ფორმულა ვითჩერის სამყაროს ისტორიიდან მოდის, მაგრამ ასევე დიდ როლს თამაშობს თვითონ თამაშშიც; ფოლადის ხმალი მონსტრებს მცირე რაოდენობის ზიანს აყენებს, ხოლო ვერცხლის ხმალი არც თუ ისე ძლიერი იარაღია ადამიანთა წინააღმდეგ. არ ვიცი, რამდენად შედის შემდეგი კომბატ სისტემაში, მაგრამ თამაშში არსებობს ტავერნაში ხელ-ჩართული ბრძოლის სისტემა, რომლის თამაშიც დაფუძნებულია დროის მონაკვეთში მოცემულ კლავიშებზე სწორად დაჭერის პრინციპიც. მოცემულია, როგორც მინი, ინ-გეიმ თამაში, სადაც ზემოთ ახსნილი პრინციპით მოთამაშემ უნდა მოახდინოს მოწინააღმდეგის მიწას დაცემა (მსგავსი თამაშები კიდევ შეგხვდებათ თამაშში, როგორიც არის კამათლის თამაში და მკლავ-ჭიდი და რომლებიც კარგი საშუალებაა ორენების (თამაშის ადგილობრივი ვალუტა) გამომუშავებისა და ქვესთებისგან განსატვირთად. თამაშში დიდი არჩევნის საშუალებაა მოცემული კომბატისა და პერსონაჟის აგებულების მორგების კუთხით. აღჭურვილობის (armor) სისტემა პირველ ნაწილთან შედარებით ბევრად მრავალფეროვანია და მთავარი პერსონაჟის სტილიზება, ვიზუალურადაც და სტატიკურადაც, საკმაოდ ბევრი გზით არის შესაძლებელი.
სადაც Witcher-ზეა საუბარი, არ შეიძლება ხაზგასმით არ ვახსენოთ მისი გახმოვანება და მუსიკალური მხარე, რითაც სერიის ორივე თამაში უმაღლეს დონეზე დგას. პირველი ვითჩერის თამაშის შემდეგ, ნაკლებს არც მოველოდი მეორე ნაწილისგან და მინდა ვთქვა, რომ The Witcher 2-ს გააჩნია პერსონაჟების შესანიშნავადად შესრულებული გახმოვანება. ყველა პერსონაჟის ხმა გამომდინარეობს მისი მორალიდან და ასახავს მის ხასიათს. პროტაგონისტის ხმა, როგორც აქამდე, არის ღრმა, ნაკლებად ემოციური და მის გამოცდილებაზე მეტყველი. პერსონაჟების აქცენტები განსხვავდება მათი რასული წარმომავლობის მიხედვით. აღსანიშნავია თამაშის ერთ-ერთი ქმნილების, ტროლის გახმოვანება, რომელთანაც დიალოგშიც, როგორც მინიმუმ, გაგეღიმებათ.
საუნდ ტრეკის შესახებ კი - ადამ სკორუპამ ეს კიდევ ერთხელ შესძლო. როდესაც ვითჩერის სერიებისთვის მის დაწერილ მუსიკას ვუსმენ, ჩემდა უნებურად მეფიქრება, რომ ეს კაცი ამ საქმის საკეთებლად არის დაბადებული. თამაშში არსებული მუსიკა უდიდეს როლს ასრულებს CD Projekt-ის შედევრის ისეთ სამყაროდ შექმნაში, როგორადაც ახლა ვიცნობთ. მუსიკა, რომელით თამაშის ფონად ისმის, სხვა იერსა, განწყობას, მნიშვნელობას აძლევს და სრულიად ახალ დონეზე აჰყავს ყველაფერი, რასაც ვაკეთებთ და ვხედავთ.

მუსიკის ტონალობა იცვლება გარემოსა და სიტუაციის მიხედვით. ეს ახალი რამ არ არისვიდეო თამაშებში, თუმცა აღსანიშნავია იქიდან გამომდინარე, რომ ვითჩერის სამყაროში ამ ყველაფრით იქმნება ზებუნებრივი ატმოსფერო. როდესაც, მუდმივად საფრთხის მოლოდინში, გარე სამყაროს ვიკვლევთ, მუსიკა დაძაბულ ტონში მიმდინარეობს და თითქოს გვამზადებს მოსალოდნელი საშიშროებისთვის. ბრძოლის დროს, მუსიკა მძიმდება და სწრაფდება, იძლევა ბრძოლისუნარიან და მცირე დოზით შიშის განწყობას. საფრთხისგან დაცულ ადგილებში, უმეტესად ქალაქებში, მუსიკა რბილი და მელოდიურია, რაც იწვევს მოსვენებისა და სიწყნარის გრძნობას. ტავერნებში მუსიკა სწრაფი და მხიარულია. The Witcher 2-ს გააჩნია ღრმად ატმოსფერული, მალაზი, მელოდიური და უბრალოდ ერთ-ერთი საუკეთესო მუსიკა/საუნდ ტრეკი, რაც კი ოდესმე დაწერილა ვიდეო თამაშისთვის.
საბოლოო ჯამში, The Witcher 2 არის შესანიშნავი და დაუვიწყარი dark fantasy თავგადასავალი, რომელიც ყველა გეიმერმა უნდა გამოიაროს. ერთხელ PC პლატფორმის ექსლუზივი როლური თამაში ახლა უკვე Xbox 360-ს ვერსიად ევლინება ინდუსტრიას, რითაც კონსოლის მოთამაშეებს საბოლოოდ ეძლევათ შესაძლებლობა, ეზიარონ ერთ-ერთ საუკეთესო როლურ თამაშს, რომელშიც ნახავენ და განიცდიან ემოციურ სიუჟეტს, დინამიურ და გასართობ გეიმფლეის, სახასიათო პერსონაჟებს შესანიშნავად შესრულებული გახმოვანებით, უმაღლესი დონის საუნდტრეკს და ვიზუალს/გრაფიკულ დონეს. გადათამაშების მაღალი დონით, The Witcher 2 მასში გადახდილი თითოეული ცენტის ფასია. ხოლო ახალი გამოცემით - Enhanced Edition, თამაში კიდევ უფრო მეტს გთავაზობთ, ვიდრე ორიგინალი რელიზი - ახალი ქვესთები, პერსონაჟები, ლოკაციები, თამაშის რეჟიმი/სირთულე, ქათსცენები და სინამტიკები.

[Tom Clancy]

^ სტატია დავწერე CDProjekt-ისგან ახლახან გამოცხადებული კონტესტისთვის ჯერ ინგლისურად და მერე გადმოვთარგმნე ქართულად, ამიტომ ქართული ცოტა მოიკოჭლებს მთლიანობაში. რევიუ გაკეთებულია Xbox360-სთვის მიღებული, განხილვის დასაწერად და რელიზამდე გამოგზავნილი პროდუქტისთვის - Enhanced Edition, რომელიც მივიღე რამდენიმე დღის წინ და რომ არა ეს ახალი კონტესტი, მაინც უნდა დამეწერა. დაწერილია თამაშის პირადი გამოცდილებიდან და აზრებიდან გამომდინარე და არ ექვემდებარება სხვა რევიუებს : D

[Riddick]

პირველ რიგში მინდა წარმატება უსურვო სტატიას და გამარჯვება ავტორს =) მართლა გამიხარდა პირველად, რომ გავიგე რაშიც იყოს საქმე. თუ ვინიცობაა და GameInformer მთავარ გვერდზე გამოქვეყნება ვერ მოახერხე, gameover-ზე გარანტირებულიგაქ =) ძაან მინდა ორიგინალის, ანუ ინგლისური ვარიანტის წაკითხვა, მაგრამ ... ემჩნევა, რომ ქართული გაკრული ნათარგმნია, მაგრამ წაკითხვა და აზრის გამოტანა მშვენივრად გამოდის. თითონ თამაშს რაც შეეხება, ჩემი უაღრესი სიყვარულის მიუხედავათ )) რამდენიმე მომენტს მაინც მინდა გამოვეხმაურო

მაგრამ ინტერფეისში აითემების შეცვლა/აღებისას, რუკის მართვისას, ქვესთების შესახებ ინფორმაციების კითხვისას და ნივთების კრაფტინგისას იგრძნობა, რომ თამაში პირველად PC-სთვის შემუშავდა

PC ვერსიაშიც ძაან დაბალ დონეზეა ეს მომენტები განხორციელებული. მიუჩვეველი თვალისთვის ძნელი გასარკვევია რახდება გერალტის "სულიერ სამყაროში". ინვენტარი თამაშის ბოლოსკენაც ვერ მქონდა კარგად მორგებული, რაღაც კრივოი იყო აშკარად.

თითოეული ‘აქტი’ შედგება ერთი დიდი ლოკაციით, რომლის დატოვების შემდეგაც მოთამაშე მას ვერ დაუბრუნდება. სამყაროსთან ინტერაქცია და მისი გამოკვლევა მინიმალური სახისაა და ძირითადად სიუჟეტურ დავალებებთან არის დაკავშირებული.

ეს ძაან ვრცელი თემაა ჩემი აზრით და თამაშის პირველ/მეორე ნაწილებს შორის ყველაზე დიდი გარდატეხის წერტილი. მეორეს AAA პროექტის დონე ხომ არავისთვის სურპრიზი არაა, მაგრამ რაღაც აკლია ამ თამაშს მის პირველ ნაწილთან შედარებით და ეს რაღაც, რამდენიმე კონკრეტული შემადგენელია, რომელიდან ერთერთიც ზუსტად თავისუფალი ლოკაციების მაქსიმალურად დაპატარავებისგანაა განპირობებული. კი, პირველიც არ იყო მოროუვინდის ხელა, მაგრამ თავის ფუნქციას 5+ ასრულებდა. არამგონია ვინმეს პირველი თავიდან ბოლომდე ეთამაშა და სამყაროს ზომით შეწუხებულიყო. ჩემთვის პირველის სამყარო დღემდე ერთერთ ყველაზე გამორჩეულ გამოცდილებად რჩება. მეორეს ისტორია ცოტა სხვანაირი იყო აშკარად და რამდენადაც არ უნდა მიმდოდეს, რომ დავინდო და გაუტარო ეს მომენტი, მაინც არ გამომდის. ქალაქები და საერთოდ სოციალური მხარე ძალიან მაგრად არი გაკეთებული, ისეთი დონეა, რომ ძალიან მოზრდილ სამყაროში, რომ ხდებოდეს მოქმედება იმასაც თავისუფლად ეყოფა, მაგრამ აქ მეორე მომენტია. მოითავე დიალოგები, გაეცანი ყველას, შეისწავლე სამყაროს სოციალური მხარე და მიდიხარ იმის საკეთებლად რისთვისაც მოგწონს საერთოდ ვიჩერი. მიდიხარ სამოგზაუროდ, მისტიკურ ტყეებში, მის საზარელ არსებებთან საბრძოლველად და რახდება? "30 კვადრატული მეტრი" და მორჩა )) კი, ეს 30 კვადრატი მართლა მაგრად არი გაკეთებული, განსაკუთრებით თავიდან ტყე, მაგრამ ვის რაში ეყოფა "დიდი ბაღი"? სადაა დაბურული ტყე? თუნდაც მეორე გოტიკის ხელა?
სხვა მომენტებზე ბევრის თქმას ვერ ვასწრებ, გასასვლელივარ და ცოტა მოგვიანებით გამოვეხმაურები. განსაკუთრებით დასასრულზე მინდა რამდენიმე სიტყვის დაწერა.
P.S. ჩელენჯი - გამოწვევა

[Tom Clancy]

უჰუ,
შედარებისთვის, ვერგენის უკანა მხარეს რომ ტყეა პატარა ტბით და კოშკით, ეგ ადგილი მეორე ვითჩერის swamp forest-ია, ოღონდ ორიგინალ swamp forest-ზე ბევრად პატარა.

P.S.
მადლობა სურვილისთვის, სურათების ედიტისთვის და ჩელენჯისთვის : D

[SLaYeR]

მშვენიერი წასაკითხი თემაა, ვისიამოვნე წაკითხვით
თამაში ჯერჯერობით არ მითამაშია და მომავალში დავწერ ჩემ აზრსაც

[hellwalker]

კარგი სტატიაა ^^
ყველაფერია გადმოცემული რაც მკითხველს შეიძლება აინტერესებდეს, საინტერესო წასაკითხია.

[Tom Clancy]

SLaYeR
hellwalker


Deadline 7 მაისია. ალბათ შვიდშივე დაიწყებენ ნამუშევრების განხილვას ^__^