მგონი არაა ეგ მომენტი და დეველოპერებმა გამიზნულად ცადეს რო ბუნება ყოფილიყო რეალისტური და ქონოდა ისეთივე დამახასიათებელი ელემენტები როგორიც მათ ქვეყანას და მის მიმდებარე ტერიტორიებს ახასიათებს.
ეგ მართალია, მაგიტომ არის ისეთი ლამაზი რომ დეტალურად შეისწავლეს რა ხეები როგორ და სად იზრდება, რა ფლორა და ფაუნა აქ გარშემო. ისეთი რისერჩი აქვთ ჩადებული რომ არავის აქამდე არ უქნია არამარტო თამაშებში, ანიმაციაშიც კი და ეტყობა ეგ გარემოს. მაგრამ ჩემი კომენტარი მაგას არ ეხებოდა, გეიმპლეის ელემენტების განაწილებისას ვგულისხმობდი.
ჩემთვის არ ჩანს ეს ჭეშმარიტება და მშვენივრად არი ყველაფერი გათვლილი, საერთოდ არაფერი არ გამომრჩენია და არ მქონია იმის შეგრძნება რო რამეს ვერ მივაგნებ იმიტო რო გზას არ მივყავარ იქამდე, ან ჰორიზონტზე არ ჩანს.
საინტერესოა, როგორ თამაშობდი? ანუ უხეშად რა მოტივაციით იკვლევდი გარემოს, პროსტა დათვალიერების სურვილით თუ რამე მიზნებით? სკაირიმში მაგალითად ქალაქების შორის მოძრაობისას ხდება ძალიან ბევრი საინტერესო ედვენჩურა. გინდა გზას რომ მიუყვები, გინდა ველურ ბუნებას. მაგრამ ხშირად გაქ მოტივაცია რომ ერთი რეგიონიდან მეორეში მიხვიდე. აქ ვერ ვიპოვე ეგეთი მოტივაცია ჯერ, არ ვიცი რა გავაკეთო. პროსტა ვიჩერულად ვერ ვხეტიალობ სოფლიდან სოფელში რადგან სიუჟეტის მომენტი მაწვება, ცირილა რო გაქ საპოვნელა უმიზნოდ ხეტიალი არ გამოდის როლეპლეიში. და სიუჟეტს ვერ მივყვები რადგან არ მინდა ყველაფერი გამოვტოვო. რაღაც მაგათ შორის ვარ გაჭედილი და ვერ იკვრება სამყარო მთლიანად.
ჰორიზონტზე სპეციალურად როა საინტერესო ადგილები გამოჩენილი ეგ ხელოვნური მომენტია და არა ბუნებრივი )) ცუდიათქო არ მითქვავს, მე ვთქვი რო ბუნებაში არ ხდება ისე რო ჰაილაით ადგილები ჰორიზონტზე ჩანდეს ))) მაგ მხრივ არი ხელოვნური, რო მოთამაშესთვის სატყუარის ფუნქცია აიღოს და მიიყვანოს ლოკაციაზე, რაც არაა ცუდი, უბრალოდ ვიჩერის ლოკაციის ბუნებრივი აგებულებაც არ არი ცუდი , და ის ფაქტი რო ჰორიზონტზე არ ჩანს ჰაილაითები მაგის გამო ცუდიათქო არ დავეთანხმები მაგ მოსაზრებას, მაგას ვამბობ, მეტს არაფერს.
ხო ცუდია ლეველ დიზაინის თვასაზრისით და ექსლორაციის. რეალური ბუნების ლენდკეიპის პრინციპზე აგება არ ვიცი, ვერ ვხედავ როგორ ჯდება ჯერ ამ თამაშთან. ეგეთი რამე როგორც დადებითი ნაწილი და საერთო სურათში შეკრული, უფრო ღია სიუჟეტის მქონე, ხეტიალის ტიპის თამაშზე წარმომიდგენია. ვიჩერის ყოველდღიური ცხოვრების სიმულატორივით რომ იყოს.
იმ ეპოქის პერიოდში რაც შეილება რეალურად მომხდარიყო იმის შეგრძნებებს ვგულისხმობ. ანუ მხატვრულობას არა, რეალიზმს, უბრალოდ სამყაროსი რომელშიც მონსტრებიც არიან და იმ დროს მართლა ჯეროდათ რო ეს მონსტრები არსებობდნენ. ანუ თუ სკაირიმი ზღაპრულობის გამოა ფასეული, ვიჩერი იმ პერიოდის რეალისტურობის სულს გადმოცემსთქო ვიძახი, აჩვენებს იმ დროინდელი ურთიერთობების სირთულეს და სოცმხედველობას, ადამინებს რომლებსაც მართლა ჯერათ მონსტრების (პროსტა სწორად უნდა შეხედო ეს რო დაინახო და მიხვდე თამაშის რეალურ ფასეულობას).
კი, მაგრამ ჩემთვის მაგას ქმნის თვითონ სიუჟეტი, პერსონაჟები და ზოგადი შარმი თამაშის. კონკრეტულად ესეთი ტიპის ოპენ ვორლდი როგორ ეხმარება მაგას ჯერ ვერ ვხედავ. უფრო დინამიური და ცოცხალი რო იყოს სამყარო შეიძლება დახმარებოდა. გულები რომ რენდომად თხრიდნენ საფლავებს და მიქონდეთ გვამები. ან შენ/სიუჟეტის გამოწვეულ ბრძოლებზე რომ ხდებოდეს იგივე. როცა collectible პრინციპით არის განლაგებული მტრების ბუდეები, განძი, გზისპირა ევენტები ამ სამყაროსთან კონფლიქტში მოდის. თითქოს სხვა ტიპის თამაშიდან აიღეს და აქ ჩადესო. რავი მგონი ერთი ორი ნაბიჯი აკლია იქამდე რომ სამყაროს წყობაც გადმოსცემდეს მაგ შეგრძნებას.
